در مورد این موضوع، قبلا مطالبی عرض شد که می توانید قسمت اول این بخش را از اینجا مطالعه کنید. در اینجا نیز به خلاصه ای از مقدمه اش اشاره خواهم کرد و ادامه این بحث را دنبال خواهیم کرد.

همانطوریکه همه مامی دانیم علم غیب از آن خداوند است مگر ممکن است که خداوندی که این دنیا و تمام پیچیدگیهایش را خلق کرده است از حوادث و وقایع آن تا آخر عمر این دنیا بی اطلاع باشد. واقعه عاشورا و حادثه و مصائب عظمایش که از سرنوشت سازترین وقایع تاریخ بشریست نیز از این امر استثنا نیست. همانطوریکه به پیامبر رحمتش بارها این حادثه را گوشزد می کرد، اما بنا به دلایلی مستقیم درکلام کریمش اشاره ای نکرده است. هرچند که آیاتی وجود دارد که اشاره به این مطلب دارد که قسمتی از آن آیات در پست قبلی آورده شد و هم اکنون ادامه آن آیات خواهد آمد.

أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ ﴿حج/۳۹﴾

به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل شده رخصت [جهاد] داده شده است چرا که مورد ظلم قرار گرفته‏اند و البته خدا بر پیروزى آنان سخت تواناست

امام باقر علیه السلام درباره آیه شریفه » به کسانی که جنگ برآنان تحمیل گردید، اجازه جهاد داده شد زیرا که آنان مورد ستم واقع شدند و هر آینه خداوند بر یاریشان تواناست» فرمود: منظور علی،حسن و حسین علیهم السلام هستند.

الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ(حج/40)

همان کسانى که بناحق از خانه‏هایشان بیرون رانده شدند [آنها گناهى نداشتند] جز اینکه مى‏گفتند پروردگار ما خداست

امام صادق علیه السلام درباره آیه فوق فرمود: این آیه درباره علی و جعفر و حمزه نازل شد و در حسین بن علی علیه السلام تحقق یافت، برهمگی آن گرانمایگان درود و سلام باد.

مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا ﴿احزاب/۲۳﴾

از میان مؤمنان مردانى‏اند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند برخى از آنان به شهادت رسیدند و برخى از آنها در [همین] انتظارند و [هرگز عقیده خود را] تبدیل نکردند

در روز عاشورا یاران امام حسین علیه السلام یکی بعد از دیگری نزد امام می آمدند و می گفتند: سلام بر تو ای فرزند پیامبر خدا وحسین علیه السلام به ایشان پاسخ می فرمود: سلام بر تو، ماپس از تو منتظر شهادت خواهیم بود، سپس این آیه را تلاوت می فرمود:» پس برخی پیمان خود را به آخر بردند تا به راه خدا شهید شدند، و برخی دیگر در انتظارند» تا اینکه همگی آنان که درود و رحمت خدا برآنان باد، شهید شدند و با حسین علیه السلام جز خانواده اش کسی باقی نماند.

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿۸۸﴾فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿صافات/88-۸۹﴾

پس نظرى به ستارگان افکند (۸۸)و گفت من کسالت دارم

امام صادق علیه السلام، درباره کلام خدای عزوجل: پس ابراهیم نگاهی به ستارگان افکند و گفت: من بیمارم، فرمود: او برمصایبی که بر حسین علیه السلام فرود می آید، اندیشید و گفت: و من از آنچه برحسین علیه السلام فرود می آید، بیمار گشته ام.

وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ ﴿صافات/۱۰۷﴾

و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانیدیم

امام رضا علیه السلام فرمود: چون خدای عزوجل ابراهیم را امر کرد که به جای فرزندش اسماعیل علیه السلام، گوسفندی را که خدا برایش فرو فرستاده بود، قربانی کند، ابراهیم علیه السلام درخواست کرد که فرزندش اسماعیل علیه السلام را با دستش ذبح کند و اگر به کشتن گوسفند امر نمی شد، همین کار رو می کرد تا آن داغی را که بر قلب پدری که عزیزترین فرزندانش را با دست خود قربانی کرده، وارد شده است به دل او هم وارد شود، و به این ترتیب سزاوار بلندترین درجات اهل ثواب بر بلاها گردد، پس خدای عزوجل به او وحی کرد: ای ابراهیم، چه کسی از آفریدگانم را بیشتر دوست داری؟ گفت: پروردگارا تو کسی را نیافریدی که از دوستت محمد صلی الله علیه و آله محبوبتر باشد، خدا به او وحی کرد: آیا او را بیشتر دوست داری یا نفس خود را ؟ گفت: بلکه من او را بیشتر از خود دوست دارم، فرمود: فرزندش نزد تو محبوبتر است یا فرزند خودت؟ گفت: بلکه فرزند او، فرمود: کشته شدن فرزند او به ستم و ظلم به دست دشمنانش دل تو را بیشتر به درد می آورد یا کشته شدن فرزندت به دست خودت در راه اطاعت از من؟ فرمود: پروردگارا بلکه کشته شدن او به دست دشمنانش قلب مرا بیشتر به درد می آورد، فرمود: ای ابراهیم، پس همانا گروهی که گمان می کنند که از امت محمد صلی الله علیه و آله هستند، به زودی بعد از او دست به خون فرزندش آغشته می کنند و او را به ظلم و ستم همچون گوسفندی ذبح می کنند و بدین واسطه مستوجب خشم من خواهند شد، پس ابراهیم به سبب آن بی تاب شد و دلش به درد آمد و گریست. خدای عزوجل به او وحی فرمود: ای ابراهیم به تحقیق، فدیه بی تابی بر فرزندت اسماعیل، یعنی اگر او را ذبح می کردی، به اندوهگینی ات بر حسین و کشته شدنش برابر گشت، و برای تو بلندترین درجات اهل ثواب برمصیبتها خواهد بود، و آن سخن خدای عزوجل است که فرمود: ما قربانی بزرگی را فدای او ساختیم.

إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ ﴿غافر/۵۱﴾

در حقیقت ما فرستادگان خود و کسانى را که گرویده‏اند در زندگى دنیا و روزى که گواهان برپاى مى‏ایستند قطعا یارى مى‏کنیم

امام باقر علیه السلام وقتی این آیه را تلاوت کرد، فرمود: مقصود حسین بن علی علیه السلام است که کشته شد و هنوز کسی به یاری و خونخواهی او برنخاسته است، سپس فرمود: به خدا سوگند، همه قاتلان امام حسین علیه السلام کشته شدند، اما تاکنون کسی به خونخواهی سیدالشهداء علیه السلام برنخاسته است.

براساس روایات متعدد، خونخواه سیدالشهداء علیه السلام حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است.

فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنظَرِینَ ﴿دخان/۲۹﴾

و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند

امیرالمومنین علیه السلام در مسجد النبی مشغول تلاوت این آیه بود که در آن هنگام امام حسین علیه السلام از یکی از درهای مسجد پیامبر وارد شد، امیرالمومنین علیه السلام با توجه به او فرمود: اما این کسی است که به زودی کشته می شود و آسمان و زمین بر او می گریند.

وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا(احقاف/15)

و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش کردیم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنیا آورد و باربرداشتن و از شیرگرفتن او سى ماه است

امام صادق علیه السلام فرمود: چون فاطمه سلام الله علیها به امام حسین علیه السلام باردار شد، جبرئیل نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و گفت: به زودی پسری از فاطمه سلام الله علیها متولد می شود که امتت بعد از تو او را می کشند. از این رو، هنگامی که فاطمه سلام الله علیها به حسین علیه السلام باردار شد، از بارداریش ناخشنود بود، و زمان تولد به دنیا آمدن پسرش را خوش نمی داشت، سپس امام صادق علیه السلام فرمود: در دنیا مادری دیده نشده که پسری از او متولد شود و از این پدیده ناخشنود باشد، اما علت این ناخشنودی فاطمه سلام الله علیها آگاهی او به کشته شدن فرزندش در آینده ای نزدیک بود و فرمود: این آیه در همین مورد نازل شده است.

وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿تکویر/8-۹﴾

پرسند چو زان دخترک زنده به‏گور (۸)به کدامین گناه کشته شده است

امام صادق علیه السلام در مورد این آیه فرمود: این آیه درباره امام حسین علیه السلام نازل شده است.

یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً ﴿فجر/۲۸﴾

اى نفس مطمئنه (۲۷)خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد

امام صادق علیه السلام فرمود: سوره فجر را در نمازهای واجب و مستجب خود بخوانید که آن، سوره حسین بن علی علیه السلام است و به آن تمایل ورزید، تا خدا شما را موردرحمت خود قرار دهد. ابواسامه که در مجلس حاضر بود، گفت: چگونه می شود که این سوره اختصاص به حسین علیه السلام یافته است؟ فرمود: آیا سخن خدا را نشنیده ای:» ای روح آرام یافته»… منظور از نفس مطمئنه و روح آرام یافته، حسین بن علی علیه السلام است که روح آرام یافته ای دارد که هم او از خدا و هم خدا از او خشنود است و یاران او از خاندان محمد صلی الله علیه و آله خشنودان از خدا در روز قیامت هستند و او هم از ایشان راضی است و این سوره درباره حسین بن علی علیه السلام است و اختصاص به شیعه او شیعه آل محمد صلی الله علیه و آله دارد که پیوسته به خواندن سوره فجر بپردازد با حسین بن علی علیه السلام در بهشت هم درجه او خواهد بود، همانا خدا صاحبت شوکت و حکمت است.