در مورد این موضوع، قبلا مطالبی عرض شد که می توانید قسمت اول این بخش را از اینجا مطالعه کنید. در اینجا نیز به خلاصه ای از مقدمه اش اشاره خواهم کرد و ادامه این بحث را دنبال خواهیم کرد.
همانطوریکه همه مامی دانیم علم غیب از آن خداوند است مگر ممکن است که خداوندی که این دنیا و تمام پیچیدگیهایش را خلق کرده است از حوادث و وقایع آن تا آخر عمر این دنیا بی اطلاع باشد. واقعه عاشورا و حادثه و مصائب عظمایش که از سرنوشت سازترین وقایع تاریخ بشریست نیز از این امر استثنا نیست. همانطوریکه به پیامبر رحمتش بارها این حادثه را گوشزد می کرد، اما بنا به دلایلی مستقیم درکلام کریمش اشاره ای نکرده است. هرچند که آیاتی وجود دارد که اشاره به این مطلب دارد که قسمتی از آن آیات در پست قبلی آورده شد و هم اکنون ادامه آن آیات خواهد آمد.
أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ ﴿حج/۳۹﴾
به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل شده رخصت [جهاد] داده شده است چرا که مورد ظلم قرار گرفتهاند و البته خدا بر پیروزى آنان سخت تواناست
امام باقر علیه السلام درباره آیه شریفه » به کسانی که جنگ برآنان تحمیل گردید، اجازه جهاد داده شد زیرا که آنان مورد ستم واقع شدند و هر آینه خداوند بر یاریشان تواناست» فرمود: منظور علی،حسن و حسین علیهم السلام هستند.
الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ(حج/40)
همان کسانى که بناحق از خانههایشان بیرون رانده شدند [آنها گناهى نداشتند] جز اینکه مىگفتند پروردگار ما خداست
امام صادق علیه السلام درباره آیه فوق فرمود: این آیه درباره علی و جعفر و حمزه نازل شد و در حسین بن علی علیه السلام تحقق یافت، برهمگی آن گرانمایگان درود و سلام باد.
